بارداری می‌تواند یکی از عوامل مهم در ایجاد یا تشدید فتق باشد. در طول بارداری، افزایش فشار در ناحیه شکم به دلیل رشد جنین می‌تواند باعث ضعیف شدن دیواره شکم شود و فتق‌هایی مانند فتق نافی یا اینگوینال را تحریک کند. این فشار اضافی بر دیواره شکمی به ویژه در زنانی که پیش از بارداری ضعف‌های عضلانی یا فتق‌های کوچک داشتند، می‌تواند منجر به بروز یا بدتر شدن فتق شود.

در دوران بارداری، تغییرات هورمونی نیز می‌توانند به شل شدن عضلات و بافت‌های بدن منجر شوند، که این امر می‌تواند خطر بروز فتق را افزایش دهد. این تغییرات برای آماده‌سازی بدن برای زایمان ضروری هستند، اما می‌توانند به افزایش خطر فتق نیز منجر شوند.

زنان باردار که دچار فتق می‌شوند معمولاً علائمی مانند درد یا ناراحتی در ناحیه شکم یا کشاله ران دارند. این علائم ممکن است با پیشرفت بارداری و افزایش فشار در ناحیه شکم تشدید شوند. در برخی موارد، فتق می‌تواند بدون علائم باشد و تنها پس از تولد نوزاد مشخص شود.

مدیریت فتق در دوران بارداری معمولاً به صورت محافظه‌کارانه انجام می‌شود. پزشکان اغلب توصیه می‌کنند که زنان باردار با انجام تمرینات ملایم و پوشیدن ساپورت‌های مخصوص برای کاهش فشار بر ناحیه شکم، به مدیریت علائم فتق کمک کنند. همچنین، اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین و رعایت یک رژیم غذایی مناسب برای جلوگیری از یبوست نیز توصیه می‌شود.

در برخی موارد نادر، فتق ممکن است در دوران بارداری به شدت دردناک شود یا عوارض جدی ایجاد کند که نیاز به مداخله جراحی دارد. با این حال، جراحی فتق در دوران بارداری معمولاً به دلایل خطرات مرتبط با بیهوشی و جراحی برای مادر و جنین، تنها در مواقع ضروری انجام می‌شود.

پس از زایمان، بسیاری از زنان ممکن است متوجه بهبود فتق خود شوند، به ویژه اگر فشار داخلی شکم کاهش یابد. با این حال، در برخی موارد فتق پس از زایمان باقی می‌ماند و نیاز به جراحی دارد. این جراحی معمولاً پس از اتمام دوره بهبودی پس از زایمان و بازگشت بدن به وضعیت عادی انجام می‌شود.

برای زنانی که قصد بارداری مجدد دارند و دچار فتق هستند، ممکن است جراحی ترمیمی فتق پیش از بارداری توصیه شود. این اقدام می‌تواند به کاهش خطر بروز مشکلات در دوران بارداری کمک کند.

مشاوره با یک پزشک متخصص زنان و زایمان و همچنین جراح عمومی برای مدیریت فتق در دوران بارداری بسیار مهم است. این پزشکان می‌توانند به بیماران کمک کنند تا بهترین روش‌های مدیریت فتق را انتخاب کنند و از بروز عوارض جدی جلوگیری کنند.